Το radiothiva.gr και η εφημερίδα «Η ΣΚΥΤΑΛΗ», φιλοξενούν την στήλη «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ» κάθε Παρασκευή με αρθρογραφία που θα αφορά το αναπτυξιακό, το ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με συνεργάτη τον Βοιωτό προπονητή Γιώργο Αγγέλου.

Ένα θέμα που προκύπτει πάρα πολλές φορές στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο και δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από πολλούς είναι η πίεση και με το ''έτσι θέλω'' άποψη αρκετών γονιών, να κάνουν ένα παιδί να παίξει με το ζόρι ποδόσφαιρο, πιστεύοντας μάλιστα ότι αυτό το παιδί, θα κάνει και μεγάλη καριέρα.

Πολλοί γονείς δεν σκέφτονται καν την διαδικασία κοινωνικοποίησης, δεν σκέφτονται καν την ψυχική και σωματική υγεία του παιδιού τους, αλλά φαντάζονται τις δικές τους επιδιώξεις ή κάτι που δεν το κατάφεραν οι ίδιοι, σε νεαρή ηλικία και προσπαθούν μετέπειτα να το περάσουν στο ίδιο τους το παιδί, με το ζόρι .

Οι στόχοι όμως της Υγείας πρωτίστως και της κοινωνικοποίησης, είναι αδύνατον να επιτευχθούν, όταν ένα παιδί πιέζεται να κάνει ένα άθλημα που δεν του αρέσει, κάτι που σημαίνει ότι όλο αυτό, θα το εμποδίσει να αναπτύξει προσήλωση σε μια αθλητική δραστηριότητα και είναι βέβαιο ότι σε βάθος χρόνου, θα εγκαταλείψει γενικότερα τον αθλητισμό.

Πρέπει να μάθουμε ότι δεν είναι το ίδιο για ένα παιδί , το να του αρέσει να παίζει μπάλα όπως με το να του αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο. Ένα αγόρι ή ένα κορίτσι μπορεί να του αρέσει να παίζει μπάλα στο πάρκο με την παρέα του, αλλά να δυσκολεύεται να παίξει ποδόσφαιρο σε μια ομάδα. Σε αυτά τα δύο , υπάρχει αξιωματική διαφορά .

Υπάρχουν αγόρια και κορίτσια που φοβούνται τη σωματική επαφή και η εγγραφή τους σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, που απαιτεί αυτή την επαφή, θα τους κάνει να απορρίψουν αυτό το είδος άθλησης . Και η σωματική επαφή, επαναλαμβάνεται όλο και περισσότερο στο ποδόσφαιρο, καθώς τα παιδιά θα μεγαλώνουν, και θα συσχετίσουν την εξάσκηση του σπορ, σε κάτι αρνητικό.

Το βασικό είναι οι γονείς να σκεφτούν, αν το παιδί τους πρόκειται να εγγραφεί σε μια συγκεκριμένη ποδοσφαιρική Ακαδημία, να   μπορεί να προσαρμοστεί καλά σε αυτή, όχι σε επίπεδο ικανότητας αλλά σε επίπεδο ευτυχίας.

Αν θέλουμε τα παιδιά να αποκτήσουν την προσήλωση στον αθλητισμό, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι, ότι η πρώτη επαφή μαζί του , πρέπει να είναι ευχάριστη και πρέπει να το συνδέσουν με κάτι που τους αρέσει και γι' αυτό θέλουν να το επαναλάβουν και την επόμενη μέρα.

Αρκετές φορές μπορούμε να καταλάβουμε το σκεπτικού κάποιου γονέα , να στείλει το παιδί του σε ένα άθλημα που αρέσει στον ίδιο. Είναι κατανοητό, δεν σημαίνει όμως ότι είναι σωστό και το καλύτερο για το παιδί του.

Καλύτερα να κάνουν τα παιδιά , κάτι που τους αρέσει, ακόμα κι αν το αντιπαθείς εσύ σαν πατέρας ή σαν μητέρα, παρά να τους ''ενθαρρύνεις'' να φτάσουν τα 14-15 χρόνια και να έχουν εγκαταλείψει τον αθλητισμό για το υπόλοιπο της ζωής τους. Βοηθήστε τους, ώστε να μην χρειάζεται να είναι ένας γιατρός ή ψυχολόγος που πρέπει να τους το πει, όταν γίνουν 40-45-50 ετών, ότι η καθιστική ζωή θα τους έχει ''σκοτώσει'' .

Και επειδή , εδώ η στήλη έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο , παραθέτω ένα κομμάτι που δημοσίευσε παλιότερα, ο διακεκριμένος Έλληνας αθλητικός ψυχολόγος, Αχιλλέας Υφαντίδης

''Και να θυμάσαι παιδί μου...

Ο κάθε άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν βρει εκείνο που τον γεμίζει πραγματικά.

Μπορεί οι γονείς σου να θέλουν να γίνεις ποδοσφαιριστής με το στανιό για να μοιάσεις στον παππού που ήταν γκολτζής στο τοπικό.

Μπορεί να θέλουν να γίνεις δικηγόρος με το ζόρι για να "κληρονομήσεις την πελατεία του μπαμπά όταν αυτός βγει στη σύνταξη".

Μπορεί να θέλουν να γίνεις γιατρός με το έτσι θέλω, για να έχουν να κοκορεύονται στις παρέες τους.

Μπορεί να επιμένουν εμμονικά να μείνεις στο χωριό αντί να ανοίξεις τα φτερά σου γιατί "ποιος θα κοιτάξει τα χωράφια αν φύγεις ; "

Εσύ όμως παιδί μου, να γίνεις αυτό που αγαπάς αληθινά. Αυτό που δίνει όλα τα νοήματα και όλες τις απαντήσεις στην ψυχή σου όταν καταπιάνεσαι μαζί του.

Προσοχή όμως παιδί μου.

Αυτό που αγαπάω πραγματικά δεν είναι ένα καπρίτσιο. Μία πρόσκαιρη δραστηριότητα που απλά συμπληρώνει τον ελεύθερο χρόνο μου.

Αγαπάω κάτι πραγματικά σημαίνει δίνομαι ολόψυχα. Σημαίνει αφοσιώνομαι χωρίς όρους. Σημαίνει δεσμεύομαι στον εαυτό μου, να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος και πιο αποτελεσματικός. Σημαίνει ότι βγάζω την λέξη ''βαριέμαι'' από το λεξιλόγιό μου.

Μέχρι βέβαια να βρεις, τι στ' αλήθεια αγαπάς παιδί μου, πρέπει να δοκιμάζεις διαφορετικές δραστηριότητες. Να έχεις νοοτροπία διεύρυνσης της μάθησης και όχι ξερολισμού.

Γιατί αυτό που πραγματικά θα αγαπήσεις , μπορεί να μην είναι αυτό που αγαπούν οι φίλοι σου που μέχρι τώρα ακολουθείς στις δραστηριότητές σου, ούτε αυτό το οποίο σε ωθεί η οικογένειά σου γιατί "μόνο αυτό ξέρω και άρα μόνο αυτό εμπιστεύομαι".

Και κάτι τελευταίο παιδί μου...

Μερικές φορές αυτό που αγαπάς αληθινά ΔΕΝ είναι αυτό για το οποίο είσαι φτιαγμένος να γίνεις.

Εσύ πρέπει να μάθεις τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο πάθος και τη δεξιότητα και να τη διαχειριστείς έτσι ώστε ούτε η αγάπη σου για κάτι να γίνει αδιέξοδη, ούτε η ικανότητα σου για κάτι να μείνει ανεκμετάλλευτη''.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ

προπονητής ποδοσφαίρου UEFA B'