«Εμένα ποιος θα με θάψει, γιε μου;»

Τα τελευταία αυτά λόγια του Αμφιτρύωνα, που σφραγίζουν την θεατρική παράσταση του Δημήτρη Καρατζά, αποτυπώνουν με ενάργεια τις προθέσεις του σκηνοθέτη.

Μια εμβληματική παράσταση που καθηλώνει το συναίσθημα, τα μάτια και τα αυτιά σου και οδηγεί στην τέρψη της ψυχής σου. Η ευφυής χρήση των σκηνικών και του φωτισμού, οι συμβολικές φιγούρες των τριών παιδιών του ήρωα, η εξαιρετική χρήση των φωνητικών και της μουσικής (με τον διαπρεπή μουσικό Φώτη Σιώτα επί σκηνής), η μαεστρικά κουρδισμένη φωνή του χορού και -κυρίως- οι σπουδαίες ερμηνείες του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, του Γιώργου Γάλλου, της Στεφανίας Γουλιώτη, της Ηρούς Μπέζου και της ΑΦννας Καλαϊτζίδου οδηγούν στην κοινή παραδοχή ότι αυτή η παράσταση είναι αξεπέραστη.

Επιστρέφοντας στην γενέτειρά του από τον Αδη, ο Ηρακλής βρίσκει την πατρίδα του υπόδουλη στον τύραννο Λύκο και την οικογένειά του νεκρικά ντυμένη να οδεύει προς τον θάνατο. Σαν από μηχανής θεός θα επιτρέψει στο φως της ελπίδας να φωλιάσει για λίγο στις ψυχές των ανθρώπων του, πριν βιώσει την απόλυτη ταπείνωση. Αφού σκοτώσει τον Λύκο, θα κυριευτεί από τη μανία της Λύσσας, που εκδικητικά έστειλαν η Ήρα και η Έριδα, και θα γίνει εκείνος ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας των παιδιών και της γυναίκας του. Η τραγικότητα της ύπαρξής του θα μετριαστεί μόνο όταν ο σπόρος της φιλίας, που του φυτεύει ο Θησέας, καταφέρει να ανθίσει στο έδαφος της εμπιστοσύνης και της αγάπης.

Το κοινό της Θήβας αγκάλιασε τον μυθολογικό αυτόν ήρωα και με το πιο θερμό της χειροκρότημα αποθέωσε αυτήν την σπουδαία θεατρική δημιουργία.